Vandaag, de eerste dag van het jaar, zijn we naar een gevangenis geweest. Iets waar ik al heel erg lang naar uit keek. Het is niet zomaar een gevangenis maar een plek waar gevangenen zitten tussen.. GEEN muren.
Om het beter te kunnen uitleggen, zal ik een klein beetje geschiedenis over de plek vertellen. In 1904 de amerikanen besloten dit regenwoud aan de rand van de stad Puerto Princesa in Palawan te gebruiken als gevangenis. Er was op dat moment weinig plek in de andere gevangenissen en dit leek hun een goede uitvalbasis om ze te plaatsen voor zo lang. Palawan was op dat moment nog een onaangetast eiland. Er woonde nauwelijks iemand. In het begin waren er natuurlijk ontsnappingen maar door de inzet van mister White werd deze gevangenis destijds al een succes. Gevangenen moesten werken en hadden keuze tussen het vissen, land verbouwen en het bekleden van meubels e.d.
In 1959 werden de gevangenen onderverdeeld in 2 groepen; groep 1 waren de gevangenen die een aanvraag hadden gedaan voor het verbouwen van land en was goedgekeurd en de andere groep zijn de overgebleven gevangenen.
Tijdens deze herverdeling werd Iwahig onderverdeeld in 4 zones met elk zijn eigen oppervlakte.
Het aantal gevangenen dat hier woont is rond de 2300 en de meeste daarvan zijn veroordeeld vanwege moord. Het gekke is dan om te bedenken dat deze mensen bijna allemaal in de minimaal beveiligde omgevingen zitten. Veel van deze gevangenen wonen in slaapzalen en werken overdag bij de verschillende projecten die de gevangenis heeft opgezet. Er zijn gevallen waarbij men het zekere voor het onzekere neemt als men twijfelt aan een gevangenen. In dit soort gevallen komen zij in een hoog beveiligde sfeer te wonen.
Uiteindelijk, ben erg goed gedrag, is het zelfs mogelijk om samen met je familie op het terrein te wonen. De gevangenen, meestal de man, mag het terrein niet verlaten maar hij kan op deze manier wel zijn tijd doorbrengen met zijn familie.
Maar goed, de meeste hebben hun halve leven al in een zwaar bewaakte gevangenis ergens anders op de Filipijnen doorgebracht en genieten van het leven wat ze hier hebben. Het viel ons wel op dat ze allemaal erg mager zijn. Het eten bestaat uit 3x per dag rijst en groente. Twee keer per week krijgen ze wat vlees.
Het is een fantastische en ook veilige plek om naar toe te gaan. Vanuit PP neem je voor 600 (€12,-) een tricycle die je ook weer terug brengt naar de stad en dus op je wacht!
Een aanrader dus!
